我们常常讨论出生问题,追踪溯源越来越多的人意识到原生家庭对人生的影响。幸运的是,有人摆脱了原生家庭,脱胎换骨,不幸的是,有的人一生被原生家庭所羁绊……今天给大家讲一个美丽的故事,它不是关于一个人,而是关于一种布料——牛仔。要说出身,牛仔服裤的出身是工作服,可谓出身不高。就连名也不正:名字不是原创,不过是美国热那亚人的代称。好在虽然不是名门出身,但,家族历史悠久,而且一直是踏踏实实的实干家,无论是做帆船的船帆时,还是做帐篷和马车顶篷时,结实的“臂膀”都给大家留下了结实耐用的好印象,于是牛仔裤迎来了人生的一个高光时刻——成为淘金者的必备服装。时光荏苒,岁月变迁,牛仔裤也渐渐被磨去棱角,不再是粗帆布的旧模样,岁月这把刀,霍霍霍之后,牛仔裤不仅变得光亮亮还异常的温柔起来,家族也不断壮大……1970 年,法国巴黎时装秀上,牛仔裤大放异彩,从此告别原生家庭,登堂入室,人生不断走高……Η ιστορία του τζιν -ενός κατεξοχήν αμερικάνικου ενδύματος- είναι περίπου τόσο παλιά, όσο κι αυτή της ίδιας της Αμερικής. Από μία εκδοχή του συγκεκριμένου υφάσματος ήταν κατασκευασμένα τα πανιά στις καραβέλες με τις οποίες έφτασε το 1492 στον Νέο Κόσμο ο Χριστόφορος Κολόμβος.Περίπου τρεισήμισι αιώνες αργότερα, το 1850, ένας 20χρονος βαυαρός μετανάστης, ο Λιβάι Στρος, ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη για την Καλιφόρνια, ακολουθώντας το ρεύμα των χρυσοθήρων. Πωλούσε το ανθεκτικό καραβόπανο, που είχε χρησιμοποιήσει ο Κολόμβος, για την κατασκευή σκηνών και σκέπαστρων για τα βαγονέτα. Αυτό που χρειάζονταν, όμως, περισσότερο οι χρυσοθήρες ήταν ρούχα που να αντέχουν στις δοκιμασίες της Άγριας Δύσης.Έτσι, ο Στρος σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το ύφασμά του για να φτιάξει ανθεκτικά παντελόνια.Τα παρουσίασε το 1850 κι έγιναν ανάρπαστα. Λόγο της γενοβέζικης καταγωγής τους –τζένοαν για τους αμερικανούς- ονομάστηκαν τζινς.Σύντομα, όμως, οι χρυσοθήρες άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι το σκληρό καραβόπανο τους προκαλούσε διάφορους ερεθισμούς. Για το λόγο αυτό, ο Στρος αποφάσισε να αντικαταστήσει το ύφασμα με ένα γαλλικό βαμβακερό.Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι εργάτες στα ορυχεία ήταν ότι οι τσέπες τους σκίζονταν εύκολα. Τη λύση σκέφτηκε ένας πελάτης του Στρος, ο Τζέικομπ Ντέιβις, και δεν ήταν άλλη από τις μεταλλικές κόπιτσες που φέρουν και τα σημερινά τζινς. Όμως, δεν διέθετε τα απαραίτητα χρήματα για να κατοχυρώσει την ιδέα του. Πρότεινε, λοιπόν, στον Λιβάι Στρος να πληρώσει εκείνος για την πατέντα και να μοιραστούν τα κέρδη από την εμπορική εκμετάλλευσή της.Τα πρώτα τζιν, έως τις αρχές του 1860, ήταν μπεζ, αλλά ήδη είχαν τον κωδικό 501. Τότε ήταν που κυριάρχησε το μπλε, καθώς είναι το χρώμα που λερώνεται λιγότερο. Η δερμάτινη ετικέτα, που απεικονίζει δύο άλογα να τραβούν ένα τζιν, προστέθηκε στο πίσω μέρος του παντελονιού το 1886. Η εταιρία Levi Strauss & Co, η οποία είχε ιδρυθεί από το 1853, χρησιμοποίησε αυτή την παράσταση για να διαφημίσει την ανθεκτικότητα των προϊόντων της.Μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το τζιν παρέμεινε ένα ρούχο εργασίας.Στη δεκαετία του ’50 η εξέγερση των νέων έφερε τη μαζική εξάπλωσή του. Μία έρευνα το 1958 στις Η.Π.Α. αποκάλυπτε ότι το 90% των νέων φορούσε το τζιν σε όλες τις περιστάσεις. Ανάλογη πορεία ακολούθησε και στην Ευρώπη, ενώ το 1970 αποτέλεσε τη νέα πρόταση στις παριζιάνικες πασαρέλες από τον γάλλο σχεδιαστή μόδας Υβ Σεν Λοράν, ο οποίος δήλωσε πως θα ήθελε να το είχε εφεύρει.今天的我不是在讲一个小镇青年逆袭的故事,因为人生而不是一块白板,早已预置了系统。我们都不知道自己那个预置系统是哪个版本,但我知道只要给我一个支点我就能撬动地球,牛仔裤它有幸遇到高人完美找到了自己人生的支点——独特的材质。而,你我如果还在探寻的路上,我祝大家好运,路只要走坚定地走下去一定有希望在前方等我们……人类的情感虽然未必真的相通,但这个世界很多东西却真的是相似的。找到自己的人生支点,撑起自己的人生,朋友们加油哦!-Τέλος-