赵孟頫《青山吟、白云吟》赏析
编辑:一手墨










《青山吟》:我爱青山青,千仞如泼淀。丈夫何事翳双眸。不识青山常觌面,青山不高还不低。青山不禁行人归。自从缚屋青山顶,几见青山苍落晖。青山对客忘宾主,客对青山默无语。喧空瀑韵杂松涛,惊起铁牛骑石虎。道人不管伸脚眠,青山倒卓双眉尖。不拨万象体独露,释迦醉倒春风前。有问此山青来是几载?古人何缘尽把黄金买?黄金有日化蓬尘,唯有青山无变改。寄言四海住山翁,莫只管向虚空画五彩。











《白云吟》:我爱白云白,万里同一色。不加洗濯体自明,未曾展布虚空灵。道人家住白云乡,白云为屋还为房。饥则煮白云为食,寒则裁白云为裳。心与白云了无异,任运乾坤无所系。不学迦文放出眉间光,岂效少林鼓成粥饭乞。唯有禅月不肯轻,白云笑言不与风雨会。缅思未出雪山时,寥寥太古含冰肌。无端吹出雪后为怜,片片沾尘泥。爛锦床屏填绣褥,朱丝玉管相随逐。沉沉醉耳唤不醒,漫把白云覆高屋。
赵孟頫简介

赵孟頫(1254 —1322),字子昂,汉族,号松雪道人 ,又号水精宫道人、鸥波,中年曾署孟俯。浙江吴兴(今浙江湖州)人。元初著名书法家、画家、诗人,宋太祖赵匡胤十一世孙、秦王赵德芳嫡派子孙;其父赵与訔曾任南宋户部侍郎兼知临安府浙西安抚使。 赵孟頫累官翰林学士承旨、荣禄大夫,名满天下。至治二年(1322年)卒,年六十九,赠江浙中书省平章政事、魏国公,谥文敏,故称“赵文敏”。著有《松雪斋文集》等。 赵孟頫博学多才,能诗善文,懂经济,工书法,精绘艺,擅金石,通律吕,解鉴赏。特别是书法和绘画成就最高,开创元代新画风,被称为“元人冠冕”。他亦善篆、隶、真、行、草书,尤以楷、行书著称于世。其书风遒媚、秀逸,结体严整、笔法圆熟,创“赵体”书,与欧阳询、颜真卿、柳公权并称“楷书四大家”。
赞 (0)